door Mariëtte van Drunen
Deadline. Wat een rotwoord. Alsof je dood gaat als je niet binnen de lijn blijft. Gelukkig is het zo erg meestal niet, maar soms kan een te grote hoeveelheid naderende deadlines, of de naderende deadline van een grote klus, wel voelen als een dodelijke stressverwekker.
Sinds ik voor het eerst als vertaler begon, heb ik al heel wat dingen geprobeerd om niet gek te worden van deadlines: van ’s nachts doorwerken tot leren om beter in te schatten hoe lang klussen duren, extra tijd vragen als je denkt dat je het misschien niet gaat redden en van alles daar tussenin.
Tegenwoordig schat ik klussen zo ruim mogelijk in en zoek ik ook naar samenwerkingspartners als ik een klus graag aanneem maar de doorlooptijd niet realistisch of net te krap vind. En het komt ook regelmatig voor dat ik een klus weiger omdat de deadline voor mij niet haalbaar is. Dat geeft lucht.
Laatst zei een vriend van me dat hij een briljante workshop time management had gehad: toen ze allemaal braaf aan tafel zaten, zei de workshopleider: deze workshop duurt wel vijftien seconden. Het enige dat jullie nodig hebben is namelijk één woord: nee. En dat was de workshop. Humor, maar ook een waarheid als een koe.
Deadline klinkt heel negatief, maar uiteindelijk gaat het erom dat je een realistische deadline afspreekt en nee zegt als iets niet haalbaar is. En dat je ook nee tegen de deadline zegt als iets gaandeweg niet haalbaar blijkt. Kwaliteit voor levertijd, zal ik maar zeggen. En dat noem ik dan weer time management.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten